Κόρη μου...

Κόρη μου,

Ησύχασε να σου μιλήσω... Κάθισε δίπλα μου, κοντά μου και άσε με να σε φροντίσω, να σου πλύνω τα πόδια, να σου ετοιμάσω φαγητό, να σε πάρω αγκαλιά, εγώ να σε διακονήσω.

Γιατί δεν βλέπεις αυτά που σου δείχνω και κοιτάς αυτά που σου κλέβουν τη χαρά σου; Θέλω να σου δείξω τα λουλούδια του αγρού. Τρέχεις τόσο γρήγορα μέσα στη μέρα σου και βλέπεις μόνο δρόμους και κτήρια, πολιτικούς να φωνάζουν.

Κοίταξε αυτά τα λουλούδια που άνθισαν κι αναζητούν μια ματιά δικιά σου. Μένουν ήσυχα κι αναπαυμένα στα χέρια μου. Ξέρουν ότι θα τους δώσω τον ήλιο, θα τους δώσω το νερό. Στον καιρό τους θα ανθίσουν και η οσμή τους θα είναι η πιο όμορφη απόλαυση για μένα. Αλλά σκύβουν με αποδοχή όταν έρθει η ώρα τους να μαραθούν, να πέσουν στο χώμα αφού επιτελέσουν το έργο που είχα γι αυτά. Το έργο της ανάπαυσης σε μένα. Να δώσουν την ευωδία της ανάπαυσης και μια όμορφη όψη σε μένα και σε σένα. Εκπληρώνουν το σκοπό τους και ανοίγουν το δρόμο για τους επόμενους ανθούς.

Γιατί έχεις άγχος; Δεν ξέρεις ότι ήδη μου δίνεις τόση ικανοποίηση από την ομορφιά σου, από την ευωδία σου; Ξέχασες ότι είσαι το λουλούδι μου; Ξέχασες ότι εγώ ήρθα να σε υπηρετήσω και όχι να υπηρετηθώ από σένα; Απόλαυσε τα δώρα μου, εμπιστεύσου με ότι η ζωή σου θα είναι οσμή ευωδίας προς εμένα γιατί εγώ θα φροντίσω να είναι. Εγώ θα σε ντύσω, εγώ θα σε θρέψω και θα σε ποτίσω μέχρι να εκπληρώσεις το σκοπό σου σ’ αυτή τη γη.

Δεν θέλω να έχεις φόβο. Ο φόβος δεν είναι από μένα. Ο φόβος σου κλέβει τον εαυτό, μαδάει τα πέταλά σου, σε κάνει να κλείνεσαι, δεν σε αφήνει να ονειρεύεσαι, να ανθίζεις, να είσαι ένα μνημείο ομορφιάς που καλεί τον κόσμο σε ανάπαυση. Ο φόβος σε κάνει να μεταδίδεις άγχος, ανησυχία, απαισιοδοξία στους γύρω σου. Σε αυτά καλείς τον κόσμο; Δεν σε φύτευσα σ’ αυτή τη γη γι αυτό το σκοπό. Είσαι το λουλούδι μου, αφέσου στα χέρια του κηπουρού σου.

Ξέχασες σε τι σε κάλεσα από την αρχή; Σου είπα: Έλα κι εγώ θα σε αναπαύσω όταν είσαι κουρασμένη, έλα και θα σε ξεδιψάσω όταν διψάς, έλα και θα σε συγχωρέσω όταν πέφτεις. Έλα γιατί τόσο πολύ πεθύμησα να σε αγκαλιάσω όπως η κλώσα μαζεύει τα μικρά της κάτω απ’ τα φτερά της. Έλα κοντά μου.

Κοίτα, λοιπόν, τα λουλούδια του αγρού. Αρκετά άλλα πράγματα έκλεψαν την προσοχή σου και δεν σε δίδαξαν ομορφιά. Άσε το μυαλό σου να μαθητεύσει στα μικρά, στα ταπεινά, σ’ αυτά που κανείς δεν προσέχει, σ΄ένα άνθος που αύριο δεν θα είναι εκεί, θα το χάσεις. Πιο πολύ θέλω να κάθεσαι στα πόδια μου και να μιλάμε παρά να τρέχεις και να φροντίζεις για μένα ή για σένα...

Άσε με να σου δίνω ζωή, να φυσάω μέσα σου κάθε μέρα, να κάνουμε παρέα.

Κόρη μου, είσαι το λουλούδι μου. Είναι δυνατόν να σου λέω να κοιτάξεις τα λουλούδια του αγρού κι εγώ να μη σκύβω να κοιτάω εσένα ασταμάτητα; Τα μάτια μου είναι πάντοτε επάνω σου. 

Σ’ αγαπώ,
Ο Πατέρας